04.16

คิดว่าที่นี่ น่าจะเป็นที่ไว้พรั่นความเจ็บในหัว

ที่ลงทั้งในFBก็ไม่ได้ ลงทั้งในทวิตก็ไม่ได้

ไม่รู้สิ รู้สึกไม่มีที่ไปมากๆww

จริงๆนี่ก็ควรนั่งทำงานให้เรียบร้อย แต่รู้สึกลำบากเหลือเกินในการเคี่ยวเข็นตัวเอง

ทั้งที่ก็รู้ว่าพรุ่งนี้จะชิบหายมากๆแท้ๆ แต่กลับต้องมานั่งเสียเวลาลดความขมในหัวแบบนี้นี่เสียเวลาชะมัด

เต้าหู้ที่ชอบก็ได้ทานแล้ว ทำไมถึงยังไม่พอจะช่วยฮีลเร่งด่วนในวันที่งานเดือดแบบนี้นะ TT

เราเดาได้เลยว่า

ถ้าเอ็กซ์ทีนเปิดช้ามากๆจนเราไม่ได้ย้ายออกไปสักที

เนื้อหาในบล็อกคงวนอยู่แค่นี้นี่แหละ

=======================

ตอนนี้ที่แน่ๆคือกำลังรู้สึกอึดอัดกับเพื่อนในชีวิตจริงอยู่

เราแอบรำคาญเขานะ ที่มีอะไรก็ถามเอา ถามเอา

ทั้งๆที่เป็นtraitที่ดีของคนที่กระตือรือร้นในการเรียนรู้ แต่คนที่ถูกถามอย่างเรากลับอดรู้สึกไม่ได้ว่า "นี่เรามีคุณค่าแค่ให้ถามอย่างนั้นหรอ?"

สิ่งที่ไม่พอใจมากๆก็น่าจะเป็นตอนที่ยังไม่เข้าใจอาจารย์ในคาบดี แต่ก็ยังโดนเซ้าซี้ว่าสิ่งที่เพิ่งถูกสอนไปเมื่อกี๊คืออะไร

เฮ่ อยากให้ฉันทำงานอย่างมีประสิทธิภาพก็ต้องเคารพพื้นที่ เวลา และให้เกียรติฉันหน่อยนะ

จริงอยู่ว่าฉันอยากช่วย ฉันอยากมีประโยชน์ มากกว่าเป็นไอก้อนไขมันเน่าๆแบบนี้

แต่แบบนี้ฉันกลับรู้สึกหงุดหงิด ขัดแย้งกับตัวเองมากๆจนอยากฆ่าตัวตายไปข้าง

======================

ถ้าหากว่า เราสามารถเป็นคนปล่อยวางได้มากกว่านี้

การใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างถนอมสภาพจิตใจตัวเองที่ตอนนี้ก็ผ้าขี้ริ้วมากๆ คงได้ผลดีในการเยียวยามากกว่านี้แน่ๆ คำด่าของอาจารย์ ค่าต่อว่าของอดีตตัวเองที่เป็นนักเรียนดีเด่นคงไม่ไล่กัดเซาะตัวเองทุกวันอยู่อย่างนี้แน่ๆ

อะไรกั้นอยู่ให้เราทำไม่ได้กันนะ

เรามาทำอะไรที่นี่กันแน่นะ

ทำไมถึงได้ใช้ชีวิตจนถึงวันนี้กันแน่นะ

รู้สึกแย่ดีจังเลย