05.20
1) วันนี้วันเกิดของรามอน เคลมเพอเรอร์ ออริ(อดีต)เปียนิสต์ของเราเอง ปีนี้ก็26แล้วนะ
2)เมื่อวานนี้(2018.05.19)ไปหาหมอมา เนื่องจากช่วงนี้อยู่บ้าน กิจกรรมต่างๆเลยต้องเกี่ยวข้องกับแม่มากขึ้นไปโดยปริยาย รวมถึงการไปหาหมอ (แม้จะถึงแค่ในระดับจ่ายค่ายา และขอเภสัชเปลี่ยนโดซเพื่อลดค่าใช้จ่ายที่ถึงแม้จะดี แต่เรากลับคิดว่ามันยุ่งยากอย่างไม่จำเป็น)
ตอนชั่งน้ำหนักก็
อือ
น้ำหนักขึ้น!!!!!
อยู่ที่69.5กก.!!
นี่ขนาดตอนเช้าไม่ได้ทานอะไรเลยนอกจากมะเขือเทศจิ๋วลูกเดียวนะ น้ำหนักขึ้นอีกแล้วหรอ T_T นี่มันวิกฤตแล้วนะนทพร เธอสูง168แต่ตอนนี้เธอหนัก = ส่วนสูง - 99 กิโลแล้ว!!
ทั้งที่ก็คิดว่ากินน้อยลงแล้วแท้ๆ
เมื่อวานก็เกลียดรูปร่างตัวเองพอดูเลยแหละ ส่องกระจกยังไงก็หลอกตัวเองไม่ไหว ก็เลยหลุดงอแงทั้งที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยซะงั้น...
ดังนั้นกว่าจะได้นอน ใช้เวลากล่อมตัวเองพอสมควรเลยค่ะ
ด้วยเพลงIntro: Singularity ที่ให้ฟีลของHaunting atmosphericมากๆ ชอบ
จริงๆชอบเพลงนี้ตอนแรกสุดเพราะMV แต่ตัวเพลงก็ดีจริงๆนั่นแหละ
3) เมื่อคืนฝันถึงอะไรแปลกๆ
ขี้เกียจจดรายละเอียดมาก แต่เป็นตัวละครในเกมสองตัว(ไอร์กับเจสสิก้า)ทำนองว่าจริงๆแล้วเป็นทายาทยิ่งใหญ่ ต้นตระกูลowns a huge ancient palace that is now covered with moss and fern.
However I find this dream a bit interesting because I am able to remember not just the atmosphere or a shot of perspective of it, but also the planning and structure. Lucid beams and stone pillars that are actually non-practical. lol.
I don't remember things from a dream this much for a big while, A HUGE WHILE tbh. I guess being unoccupied from uni stuffs triggers me to have something to focus on and then TADA Here's your distinctive dream.
It used to be hobbies for me when I'm only a high-schooler but for now, it's a bit weird and can be most of times, scary. I sometimes have troubles on identifying which is reality or which is dream, too.
4)วันนี้ออกไปเดินเมกาบางนากับพ่อมา คิดว่าเป็นเพราะเมื่อคืนโดนจับได้ว่าร้องไห้แน่ๆเลยพยายามพาออกไปข้างนอกไปโอ๋
ทั้งๆอย่างนั้นพี่ชายก็ยังอุตส่าห์เป็นเรื่องให้พ่อต้องคุยโทรศัพท์กับย่ายาวซะงั้น
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำอะไร เลยไปลองเดินในB2S ทำให้นึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืนที่อ่านมังงะเรื่อง(น่าจะ)สั้นที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ช่ำชองทางโลกอะไรนักซื้อบริการทางเพศกับสาวเลสเบี้ยน
Sabishisugite Lesbian Fuzoku Ni Ikimashita Report
ถึงแม้จะดูดักคอสายยูรินิดๆแต่ความจริงอ่านแล้วหน่วงมากเลยล่ะ ดูเหมือนว่าตัวเอกจะประสบปัญหาจากภาวะซึมเศร้ามากๆ และที่เปิดเรื่องแบบนั้นก็เหมือนจะเพียงเพราะว่าเขาต้องการรู้สึกอะไรสักอย่าง (อย่างน้อยก็ทางกาย)เพื่อที่จะรั้งเขาให้ยังอยู่กับโลกใบนี้ไว้
อ่านไปก็เหมือนทบทวนความรู้สึกตัวเองไป..
ทำไมถึงเลือกอ่านเรื่องนี้ทั้งที่ตอนแรกไม่สนใจเลย? พอดีมีรุ่นพี่(ที่เรารู้จักเขาฝ่ายเดียว)ทวีตไว้ว่า"คนเขียนเรื่องนี้ สมกับเป็นแฟนของดาไซ โอซามุจริงๆ" ก็เลยฉุกอยากอ่านขึ้นมา
ดังนั้น ก็เลยตามหา "สูญสิ้นความเป็นคน" ในB2Sดู
..
คงอาจจะเพราะตาถั่ว แต่หาไม่เจอ
ทั้งๆที่เสียเวลาไปพอสมควรแบบนี้แต่พ่อก็ยังnowhere to be found, no sign of availability ดังนั้นก็เลยเดินวนรอบเมกะที่ชั้น 2 สักรอบ
แล้วก็ได้เจอกับร้านนายอินทร์ที่ข้างIKEA สมกับเป็นร้านหนังสือที่เคยเข้าประจำสมัยประถม-มัธยมต้นจริงๆ แล้วก็ได้เจอ
แต่ก่อนจะซื้อก็ลงไปกดตังค์ที่ตู้ATMสีเขียวแถวนั้นก่อนแล้วค่อยกลับมาซื้ออีกที หวังว่าพนักงานจะจำไม่ได้
พอได้ลองอ่านก็ยิ่งรู้สึกเหมือนทวนความคิดความรู้สึกตัวเองอีกแล้วล่ะ..
แล้วพวกเราก็ไปทานข้าวเที่ยงที่IKEAกัน แซลม่อนหมักอะไรสักอย่างกับผัก และข้าวกับพอร์กช็อปจิ้มแจ่ว ทีี่แบ่งกับพ่อ ซึ่งกินสลัดไก่ซีซาร์ด้วย
แล้วก็ไปเดินเล่นกันสักพัก ไปลองเสื้อที่Uniqloด้วย จริงๆมีของที่อยากได้มากเลย กางเกง5ส่วนสีดำไซส์XL กับเสื้อเชิ้ตแขนยาวบางๆสีดำอีกเช่นกันไซส์..L? ไซส์Lดูใส่สบายนะ ไม่ได้ลองไซซ์Mที่คิดว่าน่าจะแนบตัวและดูอ้วนน้อยลง
แน่นอนว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ซื้อ เพราะมีความรู้สึกว่าใส่ไปก็คงไม่ขึ้นอยู่ดี อย่างน้อยก็ช่วยทำให้ขาสวยให้ได้ก่อนดีกว่า...
5)ขากลับคลื่นไส้มากๆ ไม่นึกว่าพอกลับถึงบ้านจะต้องอาเจียนทิ้งขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเครียดอะไรหรือกลัวอะไร หรือว่าแค่เมารถ
โชคดีที่จัดการตัวเองได้ทันเวลาก่อนวิ่งมูDDของเพื่อนที่เป็นรุ่นน้อง ก่อนจะออกไปวิ่ง
วันนี้วิ่งได้นานขึ้นดีนะ เก่งมาก
6)ตอนที่อาจารย์ส่งลิ้งก์ประเมินcasมาให้ในกลุ่มเฟซบุ๊กของเซค6ว่าช่วยประเมินวิชาสตูและวิชาอื่นๆให้ด้วย พร้อมกับบอกว่ายังมีงานที่ตรวจเสร็จแล้วแต่เด็กๆยังไม่มารับไปตั้งครึ่งนึงทำให้รู้สึกหวาดกลัวปนวิตกกังวลแปลกๆ
ที่หวาดกลัวและวิตกกังวลมากกว่าที่มีแทบจะให้ประเมินทุกวิชา แต่ไม่มีwisdom of lvingกับสตูIIให้ประเมิน
ไอวิชาแรกก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอวิชาสองเนี่ยสิ มันมีความหมายอะไรหรือเปล่านะที่ไม่มีให้ประเมิณ
เป็นเพราะคะแนนเราต่ำเกินไปหรือว่าจริงๆเป็นเพราะเราไปดรอปแล้วต่างหากเลยไม่มีให้ประเมิณ
ระหว่างที่ประเมิณ 4 วิชาที่เหลือไปก็เริ่มวิตกกังวลจนตัวสั่นและปวดท้อง(อาจจะหิว)ไป
จิตใจไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นไงแต่ร่างกายไม่สงบขนาดนี้นี่คงให้นอนหลับลำบาก
7)ก็เลยเปิดพวกcalming musicแล้วก็อ่านหนังสือด้านneurologyในID kindleของพ่อที่ค้างไว้ต่อ
ได้ตั้ง30หน้าเลยนะ แม้จะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็เถอะ ประเด็นพวกion pumpingและระดับnanometre scaleนี่ไม่ใช่เรื่องของเรามากๆเลย บางอันอ่านรู้เรื่องก็จริง แต่นั่นก็แค่อาศัยบุญเก่าของชีววิทยาม.ปลายก็เท่านั้นเอง...
แอบกังวลเหมือนกันว่าหลังจากนี้ในแชปถัดๆไปที่ตรงประเด็นเรื่องที่เราอยากจะรู้มากขึ้นจะอ่านรู้เรื่องมั้ย หรือว่าควรหาคลิปอธิบายดี..
ตอนนี้ก็เหมือนจะสงบลงมาก เลยมานั่งบันทึกบล็อกนี่แหละ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่นะ
2)เมื่อวานนี้(2018.05.19)ไปหาหมอมา เนื่องจากช่วงนี้อยู่บ้าน กิจกรรมต่างๆเลยต้องเกี่ยวข้องกับแม่มากขึ้นไปโดยปริยาย รวมถึงการไปหาหมอ (แม้จะถึงแค่ในระดับจ่ายค่ายา และขอเภสัชเปลี่ยนโดซเพื่อลดค่าใช้จ่ายที่ถึงแม้จะดี แต่เรากลับคิดว่ามันยุ่งยากอย่างไม่จำเป็น)
ตอนชั่งน้ำหนักก็
อือ
น้ำหนักขึ้น!!!!!
อยู่ที่69.5กก.!!
นี่ขนาดตอนเช้าไม่ได้ทานอะไรเลยนอกจากมะเขือเทศจิ๋วลูกเดียวนะ น้ำหนักขึ้นอีกแล้วหรอ T_T นี่มันวิกฤตแล้วนะนทพร เธอสูง168แต่ตอนนี้เธอหนัก = ส่วนสูง - 99 กิโลแล้ว!!
ทั้งที่ก็คิดว่ากินน้อยลงแล้วแท้ๆ
เมื่อวานก็เกลียดรูปร่างตัวเองพอดูเลยแหละ ส่องกระจกยังไงก็หลอกตัวเองไม่ไหว ก็เลยหลุดงอแงทั้งที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยซะงั้น...
ดังนั้นกว่าจะได้นอน ใช้เวลากล่อมตัวเองพอสมควรเลยค่ะ
ด้วยเพลงIntro: Singularity ที่ให้ฟีลของHaunting atmosphericมากๆ ชอบ
3) เมื่อคืนฝันถึงอะไรแปลกๆ
ขี้เกียจจดรายละเอียดมาก แต่เป็นตัวละครในเกมสองตัว(ไอร์กับเจสสิก้า)ทำนองว่าจริงๆแล้วเป็นทายาทยิ่งใหญ่ ต้นตระกูลowns a huge ancient palace that is now covered with moss and fern.
However I find this dream a bit interesting because I am able to remember not just the atmosphere or a shot of perspective of it, but also the planning and structure. Lucid beams and stone pillars that are actually non-practical. lol.
I don't remember things from a dream this much for a big while, A HUGE WHILE tbh. I guess being unoccupied from uni stuffs triggers me to have something to focus on and then TADA Here's your distinctive dream.
It used to be hobbies for me when I'm only a high-schooler but for now, it's a bit weird and can be most of times, scary. I sometimes have troubles on identifying which is reality or which is dream, too.
4)วันนี้ออกไปเดินเมกาบางนากับพ่อมา คิดว่าเป็นเพราะเมื่อคืนโดนจับได้ว่าร้องไห้แน่ๆเลยพยายามพาออกไปข้างนอกไปโอ๋
ทั้งๆอย่างนั้นพี่ชายก็ยังอุตส่าห์เป็นเรื่องให้พ่อต้องคุยโทรศัพท์กับย่ายาวซะงั้น
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำอะไร เลยไปลองเดินในB2S ทำให้นึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืนที่อ่านมังงะเรื่อง(น่าจะ)สั้นที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงที่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ช่ำชองทางโลกอะไรนักซื้อบริการทางเพศกับสาวเลสเบี้ยน
Sabishisugite Lesbian Fuzoku Ni Ikimashita Report
ถึงแม้จะดูดักคอสายยูรินิดๆแต่ความจริงอ่านแล้วหน่วงมากเลยล่ะ ดูเหมือนว่าตัวเอกจะประสบปัญหาจากภาวะซึมเศร้ามากๆ และที่เปิดเรื่องแบบนั้นก็เหมือนจะเพียงเพราะว่าเขาต้องการรู้สึกอะไรสักอย่าง (อย่างน้อยก็ทางกาย)เพื่อที่จะรั้งเขาให้ยังอยู่กับโลกใบนี้ไว้
อ่านไปก็เหมือนทบทวนความรู้สึกตัวเองไป..
ทำไมถึงเลือกอ่านเรื่องนี้ทั้งที่ตอนแรกไม่สนใจเลย? พอดีมีรุ่นพี่(ที่เรารู้จักเขาฝ่ายเดียว)ทวีตไว้ว่า"คนเขียนเรื่องนี้ สมกับเป็นแฟนของดาไซ โอซามุจริงๆ" ก็เลยฉุกอยากอ่านขึ้นมา
ดังนั้น ก็เลยตามหา "สูญสิ้นความเป็นคน" ในB2Sดู
..
คงอาจจะเพราะตาถั่ว แต่หาไม่เจอ
ทั้งๆที่เสียเวลาไปพอสมควรแบบนี้แต่พ่อก็ยังnowhere to be found, no sign of availability ดังนั้นก็เลยเดินวนรอบเมกะที่ชั้น 2 สักรอบ
แล้วก็ได้เจอกับร้านนายอินทร์ที่ข้างIKEA สมกับเป็นร้านหนังสือที่เคยเข้าประจำสมัยประถม-มัธยมต้นจริงๆ แล้วก็ได้เจอ
แต่ก่อนจะซื้อก็ลงไปกดตังค์ที่ตู้ATMสีเขียวแถวนั้นก่อนแล้วค่อยกลับมาซื้ออีกที หวังว่าพนักงานจะจำไม่ได้
พอได้ลองอ่านก็ยิ่งรู้สึกเหมือนทวนความคิดความรู้สึกตัวเองอีกแล้วล่ะ..
แล้วพวกเราก็ไปทานข้าวเที่ยงที่IKEAกัน แซลม่อนหมักอะไรสักอย่างกับผัก และข้าวกับพอร์กช็อปจิ้มแจ่ว ทีี่แบ่งกับพ่อ ซึ่งกินสลัดไก่ซีซาร์ด้วย
แล้วก็ไปเดินเล่นกันสักพัก ไปลองเสื้อที่Uniqloด้วย จริงๆมีของที่อยากได้มากเลย กางเกง5ส่วนสีดำไซส์XL กับเสื้อเชิ้ตแขนยาวบางๆสีดำอีกเช่นกันไซส์..L? ไซส์Lดูใส่สบายนะ ไม่ได้ลองไซซ์Mที่คิดว่าน่าจะแนบตัวและดูอ้วนน้อยลง
แน่นอนว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ซื้อ เพราะมีความรู้สึกว่าใส่ไปก็คงไม่ขึ้นอยู่ดี อย่างน้อยก็ช่วยทำให้ขาสวยให้ได้ก่อนดีกว่า...
5)ขากลับคลื่นไส้มากๆ ไม่นึกว่าพอกลับถึงบ้านจะต้องอาเจียนทิ้งขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเครียดอะไรหรือกลัวอะไร หรือว่าแค่เมารถ
โชคดีที่จัดการตัวเองได้ทันเวลาก่อนวิ่งมูDDของเพื่อนที่เป็นรุ่นน้อง ก่อนจะออกไปวิ่ง
วันนี้วิ่งได้นานขึ้นดีนะ เก่งมาก
6)ตอนที่อาจารย์ส่งลิ้งก์ประเมินcasมาให้ในกลุ่มเฟซบุ๊กของเซค6ว่าช่วยประเมินวิชาสตูและวิชาอื่นๆให้ด้วย พร้อมกับบอกว่ายังมีงานที่ตรวจเสร็จแล้วแต่เด็กๆยังไม่มารับไปตั้งครึ่งนึงทำให้รู้สึกหวาดกลัวปนวิตกกังวลแปลกๆ
ที่หวาดกลัวและวิตกกังวลมากกว่าที่มีแทบจะให้ประเมินทุกวิชา แต่ไม่มีwisdom of lvingกับสตูIIให้ประเมิน
ไอวิชาแรกก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอวิชาสองเนี่ยสิ มันมีความหมายอะไรหรือเปล่านะที่ไม่มีให้ประเมิณ
เป็นเพราะคะแนนเราต่ำเกินไปหรือว่าจริงๆเป็นเพราะเราไปดรอปแล้วต่างหากเลยไม่มีให้ประเมิณ
ระหว่างที่ประเมิณ 4 วิชาที่เหลือไปก็เริ่มวิตกกังวลจนตัวสั่นและปวดท้อง(อาจจะหิว)ไป
จิตใจไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นไงแต่ร่างกายไม่สงบขนาดนี้นี่คงให้นอนหลับลำบาก
7)ก็เลยเปิดพวกcalming musicแล้วก็อ่านหนังสือด้านneurologyในID kindleของพ่อที่ค้างไว้ต่อ
ได้ตั้ง30หน้าเลยนะ แม้จะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็เถอะ ประเด็นพวกion pumpingและระดับnanometre scaleนี่ไม่ใช่เรื่องของเรามากๆเลย บางอันอ่านรู้เรื่องก็จริง แต่นั่นก็แค่อาศัยบุญเก่าของชีววิทยาม.ปลายก็เท่านั้นเอง...
แอบกังวลเหมือนกันว่าหลังจากนี้ในแชปถัดๆไปที่ตรงประเด็นเรื่องที่เราอยากจะรู้มากขึ้นจะอ่านรู้เรื่องมั้ย หรือว่าควรหาคลิปอธิบายดี..
ตอนนี้ก็เหมือนจะสงบลงมาก เลยมานั่งบันทึกบล็อกนี่แหละ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่นะ
Comments
Post a Comment