08.18 ทด4.0

สัญลักษณ์

[[ช่องเหลี่ยม]]

(ความคิดในใจ) หรือ ((ความคิดในใจ))

-ความคิดในใจที่อาจไม่มีโอกาสได้โผล่ในกรอบ เป็นข้อความลอยๆ

*sfx*

=บอกmovement/ช่องที่สำคัญ=

=======================

[หน้า 4]

นักเทคนิก(?): CSF negative ไม่น่าเป็นที่เยื่อหุ้มสมองนะครับ

นักเทคนิก2(?): อืมม... แต่CTก็ออกมาปกติมากๆเลยนะ

[หน้า 5]

หมอER: เจาะเลือดแล้วก็ปกติ น้ำตาลก็ไม่ได้ตก ระดับEthanolก็...  มีประวัติรับKeppraก็จริงแต่ไม่ได้ชักหรือสั่นอะไร อุณหภูมิร่างกายก็ปกติไม่น่าใช่SS ลองEEGอีกสักหน่อยมั้ย?

M: ไม่ต้องเสียเวลาหรอก Alpha Coma Patternแน่นอน~

[หน้า 6]

หมอER: ..คุณนิวโรศัลย์ของเราสนใจจะdifferentialหน่อยมั้ยเอ่ย?

M: ตัด infection, toxidrome, NMS, NCSE ออกได้เลย

หมอER: งั้นEndocrine..?

[หน้า 7]

M: ตรวจเลือดไปแล้วนี่หน่า อาจารย์ว่าไงล่ะ?

หมอER: ...นิวโรศัลย์นี่ว่างเหมือนกันเนอะ (ไม่ได้เรียกคอนแท้ๆ)

M: แหมก็ รอรีเฟอร์เคสมาให้อยู่เนี่ย จะได้ยุ่งๆ ♥

[[มาร์คัส โวค (43) ศัลยแพทย์ประสาท]]

[หน้า8-9]

M: จะลองCold Caloric Test ก็ได้เพื่อความสบายใจ

M: แต่พอใจเมื่อไหร่ก็ส่งไปที่ 604 ตึกเหนือได้ตลอดนะครับ

M: ไปละ~

=หมอมาร์คเดินออก ปิดประตู=

หมอER: ไอ้เปีย

หมอER: ทั้งนี้ทั้งนั้นส่งICUต่อนั่นแหละ โอเคนะพยาบาลเวกิส?

พี่เซเรน: ค-ค่ะอาจารย์!


------------------------------------

[หน้า21]

F: อ้าว พี่เบล ได้กลับบ้านยังเนี่ย

B:งึ่มงึ่มงึ่มงึ่มม

[[ไฮน์ดริช เบลส์ (28) ผู้ช่วยวิจัย]]

[[อยู่แต่ในห้องนี้ไม่เบื่อบ้างหรอครับพี่?]]

[หน้า22]

F: จะว่าไป...

B: ง่าไงง้องเงงิล

F: ..พี่ยังถือบัตรvisitorอยู่อีกหรอฮะ? เข้าชั้นนี้ได้เพราะบัตรคุณอาผมใช่มั้ย?

B: ตอนนี้พี่โดนสาวร้านกาแฟชั้นMตึกล่างแซวแล้วเนี่ย!!!

B: *อุแง้* ก็อาของน้องไม่ยอมยื่นเรื่องออกบัตรให้พี่สักทีอ้าาา พอจะไปขอเจ้าหน้าที่คนอื่นก็ไม่ยอม

F: อ๋า คุณอาคงขี้เกียจไปยุ่งกับพ่อผมล่ะมั้งฮะ.. (ไว้ผมยื่นเรื่องให้เองดีกว่า) แล้ว วันนี้คนมาใหม่เป็นไงบ้างฮะ?

B: อ้อ จริงด้วย มาๆ เดี๋ยวให้ดู

[หน้า 23]

B: สมาชิกใหม่ของพวกเราคือคุณ Derek Ballard อายุ 54 ปี E1V1M3 / ถูกส่งมาห้องERเพราะหลับไม่สได้สติมาสองวันแล้ว เทสต์แทบทุกอย่างออกมาnegative / ส่วน EEG อ่านได้เป็นAlpha Coma ท้ายคลื่นฟอร์มเดียวกัน ปกติถ้าไม่Locked-in Syndromeก็จะเป็นเพราะLesionที่ก้านสมอง *เฮ่อ*

B: แต่ว่านะ เดี๋ยวให้ดูภาพMRI

B: เนี่ย โคตรปกติ ไม่มีlesionอะไรทั้งนั้น

[หน้า24]

=เฟริลใส่ฟิลเตอร์ฟังโดนัทคุงไม่รู้เรื่องไปแล้ว=

ผมก็ไม่เข้าใจอะไรขนาดนั้นหรอก

แต่ที่รู้แน่ๆก็คือ

ทุกคน

ที่อยู่ในห้อง604 ตึกเหนือ

หรือห้องนอนห้องนี้

[หน้า25]


ล้วนมีสภาพเดียวกันด้วยกันทั้งหมด

ไม่ลืมตา ไม่มีการสนองต่อคำพูด

มีการตอบสนองแขนขานิดหน่อยแต่ไม่เหยียดจนผิดปกติ

แต่ไม่พบความผิดปกติเป็นชิ้นเป็นอันในสมองเลย
เหมือนกับว่าหลับไปเฉยๆ หลับลึกไปจนตัดขาดจากโลกภายนอกไปโดยสิ้นเชิง..

[หน้า26]

B: ถ้าให้อิงจากแมคคาร์นีย์เตียงซ้ายฝั่งนู้นที่รีเฟอร์มาจากUS

B: คนนี้พี่เคยใช้MEGกับเขามาก่อนระหว่างทำsleep test

B: ปกติพวกPrimary corticesพวกเราจะถูกกั้นแล้วข้อมูลก็จะอยู่ภายในmesocircuitเท่านั้นเวลาหลับฝัน

B: แต่ของแมคคาร์นีย์เวลาหลับฝัน ข้อมูลในหัวแทนที่จะอยู่ภายในmesocircuitกลับหลุดออกมาใน Primary Sensory Cortex ด้วย

[หน้า27]

B: เลยเป็นสันนิษฐานกันว่าเพราะอย่างนั้น เวลาฝันว่าโดนอะไรสักอย่าง สมองที่ปกติก็ไม่แยกอะไรอยู่แล้วว่าเกิดขึ้นจริงหรือไม่ก็ดันส่งสัญญาณต่อให้ร่างกายเข้าใจผิดว่าเป็นของจริง

B: น่าเสียดายที่ไม่ค่อยมีใครกล้าเล่าอาการเหล่านี้ให้หมอๆกันเท่าไหร่ คนที่อาการแบบนี้แล้วได้เช็คสมองตอนหลับก็ไม่ค่อยมี ข้อมูลพวกเราจึงสรุปได้ไม่มาก

-นั่นก็สิ่งที่ชแวร์เมอร์กำลังประสบเลยไม่ใช่หรอ?

*กึด*

-...และผมเองก็ด้วย

[หน้า 28]

B: และจากตรงนั้นตอนนี้พวกเราเลยเดากันว่าเจ้าสมองของพวกเขาที่ทำงานกันแบบนี้นี่แหละ ทำให้พวกเขาโคม่านานจนอยู่ในสภาพผักกันแบบนี้

B: แต่ก็ไม่อยากให้เป็นจริงเท่าไหร่เลยน้า...

F: อ เอ๋ ทำไมล่ะ ไม่ดีหรอฮะ?!

[หน้า 29]

B: ไม่ดีอะ

B: ตรงสมมติฐานไปหมด ก็ไม่รู้สึกว่าผลลัพธ์เชื่อถือได้เท่าไหร่น่ะสิ!

*งั่ม*

((สมแล้วที่ทำงานกับคุณอาได้..))

[หน้า30]

F: ขอผมชิ้นนึงได้มั้ยฮะ

B: งื้อ เงาเงย

M: เฮ่ออ เป็นGamma Knife Centreแต่ดันไม่มีMEGเนี่ย-!!!

F: อะ คุณอา

M: อ้าว เฟริล มาแล้วหรอ

F: ...ดูเหนื่อย(บ่นเป็นพิเศษ)นะฮะวันนี้

M: อ้อ ก็ต้องอธิบายญาติเขาว่าพวกเราจะเปิดกะโหลกเขาทำไมน่ะ พอไม่มีMEGก็อธิบายให้เขาเห็นภาพเดียวกันกับเราไม่ได้สักที เนื้อยเหนื่อย~

[หน้า31]

M: แล้วคุณแมคคาร์นีย์ ECoGเป็นไงบ้างอะเบ่ลเบ๊ล

B: (เชี่ย โดนัทกุ) อ่า ก็มีคลื่นประหลาดตามคาด

B: วันนี้ก็ปกติดี พอเอาElectrodeแนบกับDiencephalonแล้วเจอนอยซ์ประหลาดกั้นไว้ไม่ให้สัญญาณต่างๆจากมิดเบรนส่งออกมาถึงคอร์เท็กซ์ส่วนอื่นๆจริงๆ

B: มีที่คล้ายๆPGOด้วย แต่น่าเสียดายที่ถูกกั้นไว้ด้วยNoiseนั่นเลยเป็นแค่คลื่น PGเฉยๆ ฮะฮะฮะ

[หน้า32]

B: ตอนนี้ผมกรองรูปแบบของนอยซ์นั่นออกมาได้พอสมควรแล้ว

B: สำหรับแมคคาร์นีย์ที่เราฝังdeviceไว้ ลองDBSด้วยความถี่ที่หักล้างกันตอนนี้เลยก็ยังได้นะครับอาจารย์

M: ... ยังดีกว่า

[หน้า33]

B: ...?! เอ๋ ทำไมล่ะอาจ๊าารย์

B: ไม่ใช่ว่าทุกอย่างที่ทำกันอยู่ในห้องนี้เป็นงบส่วนของอาจารย์เองหรอกหรอครับ?! ยิ่งแก้ได้เร็วก็ยิ่งดีนี่นา

F: ((นึกว่างบของพ่อผมไม่ก็องค์กรอะไรที่ดูน่าสงสัยหนุนซะอีก..)) ((...แต่ว่าแต่ละคืนค่าเครื่องมือและค่ดูแลsleeperของพวกเราก็เอาเรื่องจริงๆนั่นแหละ...))

M: ไม่มีอะไรรับประกันนี่นาว่าถ้าลบนอยซ์นั่นออกอาการต้นเรื่องของน้องเบลส์ที่พวกเราอยากรู้กันจะหายไปด้วยมั้ย เอาจริงๆหมอก็ไม่ค่อยอยากพลาด"ซับเจค"แบบนี้ให้หลุดมือไปอีกคนหรอกนะ

[หน้า34]

M: สำหรับอาการต้นเรื่องแบบนั้นถ้ามีคนเป็นใกล้ๆตัวก็ดีสิน้า จริงๆหมอก็มีคนรู้จักอยู่คนนึงแต่เขาอยู่ตั้งอเมริกา แอบมีเรื่องผิดใจกันนิดหน่อยแถมจะเรียกมาถึงอังกฤษก็แอบเกรงใจนิดนึง~

[[ลูกศรชี้เฟริล: คนใกล้ตัวที่ว่าเองครับ แย่แล้วสิ]]

B: ..อ้า~ นั่นสินะ

[หน้า 35]

B: สมกับเป็นอาจารย์มาร์คัสที่ผมอุตส่าห์ไล่ตามมาถึงที่นี่จริงๆ!

F: เอ่อ พูดถึงอาการอะไรนั่นน่ะนะฮะ..

M & B: หืม??

M: ว่าไงเอ่ยน้องคนเล็กสุดของห้อง ^^!

[หน้า36-37]

(ผมไม่ใช่คนเลว)

F: ถ้ากรณีแบบนั้นล่ะก็

(แต่ผมก็ไม่ได้เป็นคนดีพอที่จะขายตัวเองให้ถูกศึกษาที่ยังไม่มีอะไรแน่นอนนักหรอก)

F: ผมรู้จักอยู่คนนึงนะฮะ

F: น้องสาวของแบรี่ ชแวร์เมอร์ โดริสเพื่อนผมเอง

m: 2312เรอะ? โลกกลมจังเลยน้า

[หน้า 38]

M: เอาสิ ไว้ลองชวนเธอมา

M: แต่เรื่องเห็นใจคนอื่นแบบเมื่อกี๊น่ะ ในงานแบบนี้ต้องเลือกชั่งใจมากกว่านี้นะหลานรัก ♥

*หลุบ*

M: ถึงอย่างนั้นขอรับofferไว้ไม่คืนก็แล้วกัน!