08.17 ทด 4.5

D: (เข้าใจกัน..!) เฮ่อ ถ้าหากทุกคนทางเราคิดอย่างนี้กันบ้างน้า [ยกโกโก้ดื่ม]

G: เห็นมั้ยล่ะว่าเธอต้องเห็นด้วยกับฉัน >:3 [หลังพิงพนักเก้าอี้ก่อนจะหันไปบ่นบุเบะ] เพื่อนร่วมงานฉันอะ ไม่ยอมบอกอะไรเกี่ยวกับอดีตของทีมเลย แล้วก็เอาแต่กลัวกันว่าจะเกิดปัญหาแบบงู้นงี้ขึ้นอีก ไม่บอกฉันแล้วฉันจะไปรู้มั้ยเล่า!

D: ...คุณGนี่ดูอัดอั้นเนอะ บ่นอะไรไม่รู้ยาวเป็นย่อหน้ากับคนไม่รู้จักกันดีอย่างเรา

G: ...ใครคือG? ฉ ฉันเรอะ

D: ใช่แล้วค่า Mr Gabby*

G:[ขมวดคิ้ว] Gabriel?

D: (ไม่รู้ตัวสิน้าว่ากำลังว่าอยู่ - แต่เอาเถอะ ก็ไม่ได้เลวร้าย) ถ้าไม่ชอบชื่อที่เราตั้งให้ก็บอกชื่อตัวเองมาซะนะคะ การจะได้ผลลัพธ์ที่ดีทุกฝ่ายต้องรู้จักกันก่อนด้วย ~

G: หึฟ์ ห่างไกลจากชื่อที่เธอตั้งชื่อมากเลยล่ะ แต่ว่า---

Frank(เสียงแทรกเข้ามา): จำไม่ได้รึไงว่าครั้งที่แล้วเตือนอะไรไป

=Dead Air=

D: ...ว่าไงคะ ชื่อยากมากสินะ

G: ด ได้ เรียกฉันว่า Gabby เถอะ

D: [หรี่ตามองไม่ไว้ใจ] (เลิ่กลั่กเชียว..)

G: ช ชื่อฉันน่าอายอ้ะ โค้ดเนมในทีมฉันก็ให้เธอรู้ไม่ได้ เหตุผลทางเทคนิก!! (ถึงอันหลังจะไม่ได้โกหกแต่ช่วยซื้อเหตุผลแรกทีเถอะ!!)

D: ..... ค่ะคุณจี [เขย่าๆแก้วโกโก้นิดหน่อย มันหมดแล้ว...] เราไม่ได้ชื่อดอลลี่นะคะ โด ริส ค่ะ

G: ทำไมอ้ะ ดอลลี่น่ารักออก เธอตั้งชื่อให้ฉัน ฉันตั้งชื่อให้เธอ แฟร์ๆดีด้วย

D: (อะไรวะเนี่ย  ทำไมมุกเหมือนคุยกับพ่อตัวเองอยู่เลย) ค่าา.. [หน้าลำบากใจยิ้มแห้งๆนิดหน่อย]

D: แล้ว คุณจีรู้อะไรเกี่ยวกับเราบ้างงั้นหรอ?

G: ... ชื่อโดริส

D: และ..?

G: ฉันดูแลเธอมาตั้งแต่เธอยังอา...

=เงียบไปอีกครั้ง เหมือนมีเสียงเข้ามาในหูฟังคุณจี เป็นข้อความจากแฟรงค์ แต่โดริสไม่ได้ยินด้วย=

G: ส สิบหกนี่แหละ orz

D: ...งั้นก็คงไม่รู้เกี่ยวกับอดีตของเราอีกเหมือนกันสินะคะท่า

G: เรื่องความทรงจำส่วนที่หายไปของเธอสินะ

D: อื้อ อยากรู้... ตะขิดตะขวงใจมาก [มือเล่นแก้วกระดาษ]

=คุณจีละสายตาจากโดริสไปมองฝั่งตรงข้ามสักครู่=

G: ความทรงจำน่ะ อาจจะหายไปแต่ร่องรอยที่เคยบันทึกไว้มันอยู่ในหัวเธอไม่หายไปไหนแน่นอน เดี๋ยวโอกาสมาก็จะมีอะไรบางอย่างมากระตุ้นเธอเอง [ดีดหน้าผาก] เข้าใจมั้ย?

=ภาพซ้อนกับในความทรงจำ (แบรี่ดีดหน้าผาก)=

=ซูมตาโดริส เข้าช่องดำ สะเก็ดไฟลอยข้ามช่อง แล้วก็มีกลิ่นไหม้=

G: ด โดริส..?

D: (เราจำได้ว่ามันคือ... ไฟ....)

=ไฟลุกท่วมจากทางร้าน ช่องถัดมาถอยออกให้เห็นว่าจากLeodidasกลายเป็น Everyman Screen on the Green=

G: [พยายามแกะเชือกที่ตัวเองมัดไว้ให้] โดริส ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งคิดถึงมันในฝัน หยุด!

D: ร เราคุมไม่ได้.. ร เรา..

F(เสียงจากโลกข้างนอก): ..อร์ ชแวร์เมอร์?

=ตัดภาพมาที่โดริสนอนฟุบอยู่กับโต๊ะหน้าร้านLeodidas=

D: ว โวค..? อะ เรา เราหลับไปหรอเนี่ย

F: ..นึกว่าหมดสติไป ดูท่าทางจะใช่นะครับ

D: [ลุกขึ้นมานั่งดีๆแล้วลูบๆผมม้าตัวเองนิดหน่อย]... สถานการณ์แบบนี้น่าอายชะมัดเลย อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะ

F: ไม่รู้จะเล่าไปทำไมล่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก [หัวเราะแห้ง]

D: อะ นี่จะไปไหนหรือเปล่าคะ? ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะ

F: อ้อ ไม่ครับๆ ผมออกจากรพ.มาเดินเล่นพอดีด้วยแหละ ช็อกโกแลตร้านนี้อร่อยสินะ..?

D: อื้อ!! อร่อย! อร่อยมากๆ!! [ตาเป็นประกาย] จริงสิ เดี๋ยวนั่งทานอะไรที่ร้านหน่อยมั้ยคะ?? เราในฐานะผู้เชี่ยวชาญของร้านนี้จะแนะนำเมนูให้เอง!

F: (โดริสชอบช็อกโกแลตหรอเนี่ย ไม่รู้มาก่อนเลย...) อะ รบกวนด้วยนะครับ แต่พูดถึง จะว่าไป ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระกับชแวร์เมอร์พอดีเลย [ลากเก้าอี้นั่งลง]

D: ธุระหรอ..? [หันมองตามเฟริลที่นั่งลงตรงที่คุณจี] เอ่อ มีงานกลุ่มวิชาไหนที่เราลืมหรือตกหล่นไปหรือเปล่านะ?

F: ไม่ใช่หรอกครับ เรื่องนอกโรงเรียนน่ะ

D: ...???? (จะฝากกดบัตรคอนหรือเปล่าเนี่ย วงอะไรนะ BMTH?? )

F: ...คือว่าทุกเย็นวันศุกร์ชแวร์เมอร์พอจะว่างมั้ย? ว่าไงดี มันแอบอธิบายลำบาก แต่ อืม.. ว่าง่ายๆก็อยากได้เพื่อนไปช่วยที่โรงพยาบาลหน่อยน่ะ

D: อย่างเราจะช่วยอะไรได้กัน [ขำ] กรอกใบสั่งยาหรอคะคุณหมอ

F: ไม่ใช่งานแบบนั้นหรอกครับ [หลังตรงจริงจัง] จริงๆแล้วงานนี้ที่อยากให้ช่วยน่ะ ต้องเป็นชแวร์เมอร์โดยเฉพาะเลยล่ะ

D: (..เกี่ยวกับอดีตที่เราจำไม่ได้หรือเปล่านะ..?! นี่ อาจจะเป็นโอกาสอันดีก็ได้!)

F: เอ่อ ฟังดูน่าสงสัยใช่มั้ย(...) ไว้วันนี้ลองไปโรงพยาบาลกับผมก่อนก็ได้ [หลบตา] เดินตรงไปตามถนนเวลลิงตันก็ถึงแล้ว ถ้ารู้สึกไม่สบายใจก็วิ่งตรงไปสถานีSt. John's Wood เลยก็ไ..

=หน้าคู่=

D: [พูดขัดก่อนจะลุกขึ้นแล้วคว้ามือเฟริลมา] ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก! เราตกลงช่วยค่ะ!

 -----------------------------
Preview

"ทุกอย่างมันเอื้อเกินไป หมายเลขสี่คนนี้กำลังจะซ้ำรอยกับหมายเลขสี่คนที่แล้ว"

"ควรปล่อยอดีตไปได้แล้วน่ะหมายเลขสี่ กับเด็กคนนั้นที่ยึดติดเป็นพิเศษก็เพราะเหมือนแม่นายใช่มั้ยล่ะ?"

"ยังดีนะครับที่ยังเชื่อว่าตัวเองเป็นมนุษย์อยู่ ไม่งั้นมุกนี้ไม่เวิร์กแน่ๆ"

"อดีตหมายเลขสี่แค่แวะมาส่งความคิดถึงคร้าบ ♥"

-------------------------------
Intermission

=เกโร่ขึ้นลิฟต์มาเจอคุณจีนอนกุ๋งอยู่บนโซฟา=

GERO: ท่าทางเหนื่อยนะครับ ให้ชงอะไรให้ดื่มมั้ย?

G: อะไรก็ได้ ขอสดชื่นๆ [ซังกะตายม่ายมีแรง]

=เกโร่เหลือบไปเห็นกระเป๋าคุณจี มีลวดเรืองแสงเกี่ยวอยู่=

GERO: [เดินดุ่มๆเข้าไปสาวลวดเส้นนั้น พบว่ามันเป็นเหมือนลวดเหล็กก่อนจะไล่สายตามองไปตามปลายทางที่เชือกจะพาไป แต่สายตาก็สะดุดเพราะมันขาด อีกปลายหายไปไหนก็ไม่รู้] ..เฮ่อ ทำอะไรดีนะ...

GERO: ทำยังไงดีนะ