Midnight Roundabout

  มันขมุกขมัวในหัวมาตลอด 20 ปี และฉันรู้สึกไม่สบายใจกับการอธิบายมันมากไม่ได้ เพราะที่นี่มีเรื่องของบุญคุณของผู้ปกครองบ้างล่ะ บาปบุญคุณโทษบ้างล่ะ เอนทรีนี้คงไม่ใช่ Final draft แต่อย่างน้อยเราจำเป็นต้อง pin point อะไรสักอย่างออกมาให้ได้ เหตุผลที่ฉันไม่ชอบ "ผู้หญิงคนนั้น" มีดังนี้ 1. เธอนั่นช่างผิวเผิน ตามหน้าที่ของคนที่ทำงานประเภทการตลาด การให้ความสนใจเกี่ยวข้องกับตัวเลขอย่างยอดผู้ติดตาม ยอดฟัง ยอดวิว อะไรที่เป็นกระแส เวลาพูดคุยถึงเรื่องที่คุณค่าน่าจะมาเป็นหลัก อย่างดนตรี อาหาร หรือหนังสือ เธอก็จะพูดแต่เรื่องตัวเลขเสมอ และตบท้ายว่า "เนี่ย (สิ่งนี้)กำลังเป็นกระแสเลยนะ"  อา? ไม่รู้สิ ในฐานะที่ฉันเป็นคนส่วนน้อยมาตั้งแต่เล็ก โดนคนส่วนใหญ่ดูถูกเหยียดหยามและหัวเราะเยาะในสิ่งที่ฉันชื่นชม ชื่นชอบ เสพ และเป็นมาแต่ไหนแต่ไร ฉันแทบไม่รู้จะไม่สนใจพวกเขา"ส่วนใหญ่"ยังไงให้ไม่สนใจกว่านี้แล้ว เพราะฉะนั้น ปฏิกิริยาในใจฉันแรก ๆ ก็คงไม่พ้นข้อความเสียมารยาทอย่าง "แล้วยังไงล่ะ?" นอกจากนี้ก็เป็นเรื่องของคำคุณศัพท์ที่เลือกใช้ เธอไม่เคยพูดถึงคุณสมบัติของมันอะไรไปมากกว่าคำว

    ตี 2 คืนหนึ่งในหอพักตึกแถว เจ้าของเรือนผมสีแดงยาวหยักกำลังค่อยๆปลดกระดุมเสื้อและคลายสายรัดผมออกอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง  หน้าแดงระเรื่อเล็กน้อยเพราะไวน์ชั้นกากที่ดื่มกันกับเพื่อนๆระหว่างประชุมว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่พวกเขาวาดฝันไว้ดี นัยน์ตาสีเขียวประสานสายตาของตนในกระจก ถ้าให้เทียบเขากับเพื่อนตอนนี้ที่ต่างก็แยกย้ายกลับกันไปแล้ว เขาท่าทางจะเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ยังคงคงสติได้ดี ร่วมทั้งยังคงมีความคิดที่จริงจังจากการประชุมที่สลัดทิ้งไม่ออก แต่ว่านี่เป็นยามใกล้นอนแล้ว เขาจำเป็นต้องสลัดมันทิ้ง ทั้งอุดมการณ์ที่วาดฝันไว้ และฉาก"ชายหนุ่ม"ที่เขาต้องเล่น "เฮ่อ.... ถึงจะบอกว่าเริ่มชินก็เถอะ" หญิงสาวหน้ากระจกกล่าวกับเงาสะท้อนตัวเองก่อนจะกำจี้สร้อยคอแน่น เธอนึกถึงวันที่เธอเก็บสร้อยล็อกเก็ตนี้มาจากพี่ชายหลังจากเฝ้าร่างของเด็กชายที่นอนแน่นิ่งไปหลายวันจนเริ่มส่งกลิ่นเหม็นแมลงเริ่มไต่ตอม เธอที่ไม่เคยดิ้นรนใช้ชีวิตมาก่อนก็ถึงตาลองเล่นแบบพี่ชายบ้าง แต่แล้ววันหนึ่งก็มีคนตามหาเธอจนพบ ไม่ใช่เจ้าของร้านขนมปัง ไม่ใช่นายตำรวจที่ตรวจตรา แต่เป็นเจ้าเมืองคนใหม่ "เป็นขุนนางแล

ทำไมคนเราถึงต้องบ่นเวลา"ใครสักคนไม่พึงพอใจอะไรสักอย่าง"เป็นพื้นฐานด้วย? จริงอยู่ว่าความไม่พึงพอใจในปัจจุบันนั้นทำให้คนเราหยุดเพื่ออยู่ตรงนั้นแล้วคงสภาพไว้ได้ลำบาก บางทีมันตามมาด้วยความลำบากของคนรอบข้าง แต่ก็เพราะความไม่พึงพอใจไม่ใช่หรือ ที่พัฒนาและเป็นเชื้อเพลิงให้กับการก้าวหน้าถัดๆไปให้ดียิ่งขึ้น เพราะว่า in the sake of making things easier to understand, people tend to go extreme in whichever way it is. โดยเฉพาะคนไทยล่ะมั้งคะ? หาตรงกลางที่เป็นเทาๆไม่เจอ การไม่พึงพอใจถือว่าเป็นเรื่องผิด การที่เราไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองได้รับนั้นเนรคุณ ถึงจะพูดอย่างนั้นถ้ามีใครสักคนบอกว่าไม่พึงพอใจงานเราเราก็รู้สึกหน้าเหวอๆอยู่เช่นกันแต่ก็ตอบรับอย่างมีวุฒิภาวะนะ เราว่าผู้ใหญ่ในไทยไม่ได้ถูกปลูกฝังให้รับมือกับการถูกบอกว่า"ไม่น่าพึงพอใจ"เท่าไหร่ พูดอย่างนี้ก็ไม่คิดจะทำงาน(คณะ)ให้ดีขึ้นหรอกนะคะ 555555 เพราะไม่อยากแลกสุขภาพจิตไปมากกว่านี้ จริงอยู่ "ถ้าเราทำหน้าที่ที่ได้รับได้ไม่ดี มันจะไปดีอะไร?" บางทีมันก็proofระหว่างทางแล้วว่าเราไม่ได้ถนัดสิ่งนี้ ได้รับผลการประเมินว่าไม่สู้ดีน

  สวัสดีค่ะ โดมุจจี้เองค่ะ ปีนี้กำลังหนีธีสิสอยู่ (แหะๆ) มีแผ่นKH3(ของเพื่อน)แต่ยังไม่ได้เล่นเลยค่ะ เพราะยังไม่คอมพลีตภาคก่อนๆ กลัวพลาดอะไรไป 5555555 ทีนี้มันก็เป็นธรรมเนียมใช่มั้ยคะที่แต่ละภาคจะมีเพลงธีมประจำภาคนั้นๆ ภาคนี้ก็เช่นกันค่ะ และยังคงคอนเซปต์มีทั้งเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่น และภาษาอังกฤษค่ะ สำหรับ Kingdom Hearts ภาคนี้ก็มีเพลงธีมประจำภาคเป็น Don't Think Twice ในภาษาอังกฤษ และ Chikai เป็นของเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นล่ะค่ะ ด้วยความที่เราได้ฟัง Don't Think Twice ก่อน ก็เลยติดหูเวอร์ชั่นนี้ไปโดยปริยายค่ะ  เวลาเราชอบเพลงเพลงไหนแล้ว ก็ชอบแอบหา Piano Arrangement ไว้ลองเล่นเองด้วยค่า   แต่piano arrangementมักจะใช้เมโลดี้ที่ปรากฏเฉพาะในเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นเท่านั้นด้วย แล้วทีนี้ทำนองตรงนั้นเพราะมากๆ มันแบบร่วงโรยเป็นwaltz (เพลงนี้เป็นจังหวะ 3/4ค่ะ นิยมใช้ในเพลง Waltz) เราคิดว่าทำนองมันสวยงามมากๆๆๆๆ ก็เลยลองฟังอย่างตั้งใจและอ่านคำแปลที่ถูกดูค่ะ   โอย...   โอยยยยยยยยยย.......   โอ๊ยยยยยยยยย แม่ค้าาาาาาาาาาาา TTTTTTTTT    คนละฟีลกับDon't Think Twice เลยอะ    แบบ    ฮือออออออออออออออออ