Midnight Roundabout

Surprisingly, I didn't scream a decibel today. Maybe it was because my mind kinda get occupied during the day, although felt a bit powerless. I couldn't even do the job given because I don't know how to do file for laser cutting. Last night I quickly put myself to sleep due to messy mind state, so I missed the chance to tell my colleague which scale we have to do for the site model. Therefore, by the time we met, Mr. initial M hadn't progressed any and then he started for real this time. All I could do was wait. After we, which actually just he, finished the file for laser cutting, some stupid problems were encountered. The laser cutting shop on the first floor of the building 1) only receives files via email 2) only accepted pdf files, and 3) their staff had quite a bit rude tone of explanation for us. The reasons given especially the third cause us to decide to change the shop we will ask for service. For the latter shop owned by our very own friend, around

วันนี้เป็นวันพฤหัส เริ่มต้นมาเป็นคอนที่เรียกชื่อตัวเองว่าBuilding System and Environment อา งานกลุ่มอีกแล้วล่ะ แต่โชคดีที่เขารับ 5 คน/กลุ่ม ถึงแม้คนประจำจะไปอยู่กับคนอื่นก็เถอะ แต่ได้คนประจำ(ที่ถี่น้อยกว่า)มาอยู่ด้วย รู้สึกเลวนิดๆที่ไปแย่งเขามาจากการรับปากของกลุ่มคนที่เราไม่ค่อยชอบ ;  ; ทำให้ตอนบ่ายว่าง นี่ก็ทะเลาะกับตัวเองในใจมากว่าจะกลับคณะไปช่วยงานดีมั้ย แต่เหมือนยังไม่สรุปอะไรกัน สุดท้ายเลยสรุปกันว่ากลับบ้านกันนั่นแหละ (โชคดีเหมือนกันนะ) ตอนแรกกะว่าจะไปดูไซต์ด้วย แต่แล้วมือถือก็จอดับอีกแล้ว ทำอะไรกับมันไม่ได้เลย ก็เลยกึ่งๆคิดถูกที่ไม่ไปไซต์แล้วนั่งมาทางกลับบ้านแทน ตรงจุดนี้แหละ ที่ซวย 1) ลืมไปว่าเขาปรับเวลาให้เป็นเรือชั่วโมงละรอบในช่วง 10.00-16.00 แล้วตอนนั้นมาถึง13.30 ก็นั่งรอเก้อ แล้วพอ14.15ที่เรือมาพอดี เราก็ดันไม่เห็น จนรู้สึกว่าแปลกๆ เลยลุกขึ้นดูรอบๆ เอ๊า เวง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่จังหวะที่เห็นมันก็เป็นตอนเขาเสร็จธุระจากท่าเรือแล้วล่ะ 2) ก็กะจะโทรให้เขาวนมารับ เพราะไม่อยากรอเรืออีก 1 ชั่วโมง แล้วเป็นไงล่า มือถือจอดับ!! เยี่ยมไปเรย โทรไม่ทันแล้ว TT นี่วันก่อนก็

วันนี้เปิดเทอมวันแรก แค่วันแรก ก็อยากตายซะแล้ว 1. (อันนี้เบาๆ) จับงานกลุ่มอีกแล้ว แล้วท่าทางจะหนีคนที่ไม่อยากทำงานด้วยไม่ได้อีกแล้ว ขอโทษนะทุกคน.. 2. (ปานกลาง) สตูดิโอเซค 6 อุดมไปด้วยคนเก่ง จูเนียร์ พลอย กวาง 3. (มาก) อ.ประจำเซคคืออ.ชั*บูรณ์ 1ใน2คนที่ขึ้นชื่อเรื่องตรวจดุในบรรดา9คนของปีสาม แล้วเราที่ห่วยแตกมากๆจะไม่โดนเปรียบเทียบได้ยังไงวะ วันนี้มีquestionaireเช็คแบ็คกราวน์ของนิสิตแต่ละคนด้วย ถึงแม้คนนเซคเราจะหายไปเกือบครึ่งเพราะไปช่วยเวิร์กพอยต์ถ่ายทำรายการ แต่ก็กลายเป็นว่ามีแค่เราคนเดียวที่ตอบจะไม่ทำเต็ค โห วัดกันได้เลยนะคะจากแรงใจและpassion จริงๆมีการถามถึงสถาปนิกที่ชอบด้วย ซึ่ง เราก็ ฮ่าฮ่า พบว่าไม่ตื่นเต้นกับงานของใครอีกต่อไปแล้วล่ะนะ นี่ก็ร้องไห้แต่เช้าแล้ว พอประกาศอาจารย์ประจำเซคก็ร้องไห้อีก (ดีนะ อ.ป่วยเลยไม่ต้องเจอเลยทันที) ฉันคิดแล้วคิดอีกจริงๆนะ ว่าของที่ทำได้ไม่ดีแถมไม่ค่อยชอบจะทำต่อไปทำไม ไม่ได้อะไรนอกจากขยับขั้นของชีวิตขึ้นไปอีกขั้นเฉยๆ TTT - TTT อยากซิ่วแต่คิดด้วยเหตุผลดีๆแล้วก็รู้สึกว่าไม่คุ้มเท่าไรนัก ค่าติววิชาต่างๆและการติดตามสนามสอบใหม่ก็จะเบ

Long time no see เป็นระยะเวลาเกือบเดือนได้แหนะ จริงๆมีอีกตั้งหลายเรื่องที่คิดอยากเก็บไว้ได้เกิดขึ้นในระหว่างช่วงที่หายไปด้วย เป็นทั้งความทรงจำที่ดีมากๆและความทรงจำที่แย่มากๆเหมือนกัน ล่ะมั้ง? เรื่องที่ดีและน่าพึงพอใจคือน้ำหนักลดลงไปถึง66.4แล้ว แต่ว่าช่วงปลายเดือน7ที่ผ่านมาเป็นทัวร์กินที่ระยอง แถมกลับมาก็เหมือนใช้ชีวิตกับกระเพาะที่ขยายแคปแล้ว ทำให้เผลอกินเยอะไปเกือบครึ่งสัปดาห์ แล้วไม่ทันไรที่พอจะminimizeแคปลงมาได้ ก็ดันไปกินเนื้อย่างต่อกับคุณยายและเจ้าชาย คิดว่าน้ำหนักก็คงขึ้นมาอยู่แถวๆ68... จริงๆก็ไม่ควรเรียกว่าเจ้าชายเท่าไหร่หรอก เราไม่ได้เป็นเจ้าหญิงเขาแล้วนี่หน่า ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่หลังๆก็เหมือนรุ่นพี่จะสกินชิพบ่อยขึ้น แถมวันที่ไปกินเนื้อย่างกันหลังจากนึกคึกเดินมาถึงembassyเอาหัวโหม่งด้วย แบบนี้ยังไงก็ดีต่อใจแต่ก็อันตรายต่อใจเหมือนกัน T-T สำหรับวันที่ 3 ก.ค. เราก็ควรจะไล่คุณยายกลับไปกินข้าวที่หอจริงๆนั่นแหละ ใครจะนึกว่ารถติดเดินทางจากอนุสาวรีย์-เมืองเอกตั้ง3-4ชั่วโมงแบบนั้น ส่วนเรื่องของช่วงนี้ ทั้งๆที่มีเรื่องอิ่มเอมอกอิ่มเอมใจก็เริ่มรู้สึกเหมือนโดนเมินหน่อยๆ ก